Pokój UFo

Złapał się za głowę, na jego twarzy można było dostrzec grymas bólu.
- Jakoś jeszcze dycham.
Gdy dziewczyna usiadła rozwalił się, w końcu miał cale łóżko tylko dla siebie.
-od razu lepiej- powiedział pod nosem.

Słysząc owe mruknięcie, obróciła się tak, żeby na niego patrzeć.

- To była wyłącznie szczera intencja...

Potem dała mu krótkiego całusa i wyskoczyła z łóżka.

- Ale wiesz co? Strasznie się rozpychasz.

Potem podeszła do okna otworzyła je na rozcież, aż chłodne powietrze przetoczyło się przez pokój, podbiegła do Ufo i zabrała mu kołdrę.
Potem poleciała w drugą stronę pokoju, robiąc z niej coś, co bynajmniej miało przypominać płaszcz. W efekcie chłopak został bez kołdry na wprost otwartego okna.

- Gdyby nie twoje szczere intencje nie miałbym guza na głowię!- powiedział oburzony.
Odwrócił się w druga stronę i patrzył w ścianę. Nagle Misa zabrała mu kołdrę. To wraz z otwartym oknem sprawiło że chłopakowi zrobiło się zimno. Jednak nie okazywał tego.
- oo dzięki zrobiło się gorąco. A tak przy okazji wszystko z tobą ok.? Może to ty uderzyłaś się w głowę.- powiedział podśmiewając się.
Cały czas był odwrócony w stronę ściany.

Oburzona przymrużyła oczy.
Nieco zrezygnowana podeszła do niego z powrotem i opadła na łóżko narzucając kołdrę, i na niego.

- Oj, Ufoo... zaczęła marudliwym tonem smerać go po plecach.

- Ja doskonale wiedziałam, że Ci ciepło, ale teraz już jesteś cały zimny.. - stwierdziła mówiąc mu prosto do ucha, nie przestając go łaskotać. - I z moją głową jest źle. Oszalałam. A wiesz, że to przez Ciebie.? Tak, tak..

Cały czas zwijał się gdy Misa go łaskotała.
- Tak rozumiemy się bez slow.
Po chwili ciszy zaczął mówić dalej.
- I znowu moja winna…. Co takiego ci zrobiłem że oszalałaś.
Odwrócił się i spojrzał w oczy dziewczynie.

Uśmiechnęła się szeroko, ale przestała go smerać.
*Ktoś tu ma łasoktki* pomyślała.

Popatrzyła na niego zdziwiona. Pokręciła głową.

- Jak to co.? po czym z ruchem pt 'ta sprawa nie cierpi zwłoki' pochyliła się nad nim i dała mu średnio uroczystego buziaka.

Uśmiechnął się po pocałunku po chwili odpowiedział.
-aaaa zrobiło ci się przykro gdy mnie odkryłaś i marzłem. Ale nie przejmuj wybaczam ci!
Wstał i usiadł obok Misy, patrzył w stronę okna.

Zaśmiała się i odpowiedziała z nutą ironii:

- Jesteś doprawdy wspaniałomyślny.

Podążyła wzrokiem za Ufo.
Stwierdziła, że pogoda jest całkiem przyjemna.
Wstała i podeszła do niego. Zatrzasnęła je szybkim ruchem po czym odwróciła się i oparła na parapecie.

- Wyjątkowy spokój.

Lekko skrępował się po słowach Misy.
-przestań bo się zarumienię.
Wstał i usiadł na parapecie obok dziewczyny. W pewnym momencie objął ja ręką.
-ahhh jest aż za spokojnie…

Pokiwała głową i dotknęła dłoni na swoim ramieniu. Uśmiechnęła się i powiedziała:

- Jesteś.. Faktycznie. Ciekawe gdzie są wszyscy. westchnęła zamyślona, po czym zupełnie zmieniła temat. Taka była jej natura

Nie mogła jakoś ambitnie odpowiedzieć.
A temat 'wszystkich' był cudownie neutralny. Ucieczka słowna.
Poczuła się zdruzgotana. No cóż, to wszystko przez Ufo.
*Jak zawsze* pomyślała i oparła głowę o jego ramię.

Lekko skłonił głowę tka by spojrzeć w oczy dziewczynie.
- Co jestem….. nie dokończyłaś zdania.
Oczekiwał odpowiedzi.

Misa spuściła głowę i zaróżowiła się. Tak Misa tylko się zaróżowiała.

- No.. po prostu jesteś. Taki.. um.. tak.. eeh.. Taki jaki powinieneś być.

Po czym popatrzyła na niego promieniście. Zmarszczyła nos, uznając, że jej odpowiedź nie jest specjalnie rozwinięta. Westchnęła patrząc mu prosto w oczy:

- Chodzi mi o to, że nie możesz być inny, bo jesteś taki i to, że właśnie taki, to cudowne, bo takiego właśnie to ja bym chciała.

Chłopak sprawiał wrażenie, jakby nie zrozumiał, a ona sama doszła do wniosku, że to, co przez chwilą powiedziała, jest ogromnie poplątane i bynajmniej nieco nieskładne. W jej oczach pojawiła sie nadzieja zrozumienia:

- Wiesz o co mi chodzi, prawda.?

Dokładnie wysłuchał dziewczyny mimo tego prawie nic nie zrozumiał. Dłuższa chwile zbierał słowa by odpowiedzieć w miarę przyzwoicie.
- A tak, tak kto by pomyślał….
W połowie zdania uderzył się w głowę, czuł się trochę głupio z powodu tego co palnął.

Popatrzyła na niego i jej uśmiech zbladł.
Cała zbladła.

- Nie rozumiem.. Jeszcze raz. Co chcesz powiedzieć.?

Usiadła nieco sztywno.

Podrapał się po głowie, zupełnie nie wiedział czego dotyczyła rozmowa.
- Kto by pomyślał ze taki tępak jak ja będzie miał przyjemność zadawać się z taką dziewczyna jak ty. Ciężko mi to powiedzieć ale bardzo mi na tobie zależy, sam nie wiem dlaczego. Zdąża mi się to pierwszy raz w życiu.- odpowiedział dość smutnym głosem.
Spuścił głowę w dół i patrzył w podłogę.

Misa odetchnęła głęboko i poklepując go po ramieniu powiedziała:

- No i o to mi chodzi. To znaczy.. nie o to, że jesteś tępak, bo taki najgorszy nie jesteś *nutka słodkiej ironii* ale o to, że no.. mi też na Tobie zależy.

Podniosła jego podbródek i zwróciła na siebie:

- Noo.. nie smętniej tak, wiem, że jestem przytłaczająca.. Ale aż tak.?

Uśmiechnęła się niepewnie, a zaraz potem mocno go przytuliła.

Spojrzał prosto w oczy dziewczyny.
- Nie o to mi chodzi, po prostu nigdy wcześniej nie czułem nic podobnego. Nie wiem co o tym myśleć.
Wstał i po chwili rzucił się na łóżko.
- to wszystko jest jakieś pojebane.

Misa wstała przygaszona.

- Pojebane to dobre określenie wyszeptała drżącym głosem i powoli ruszyła w stronę drzwi.
Jej oddech był coraz cięższy, jakby dostał kataru.

*O nie.. przy nim rozkleić się nie powinnam*

Powoli docierała do drzwi..

Mimo zachowania dziewczyny, nie zrobił nic. Cały czas leżał w tym samym miejscu bezsensownie gapiąc się w sufit.
- Co już wychodzisz ehhh…szkoda.
Odwrócił się w druga stronę.

Płacz, do którego Misa zdawała się być bliska zastąpił nagły atak wewntrznej wściekłości. Stosunkowo miękkim głosem powiedziała:

- Wybacz, ale muzę odreagować.

Po czym wzięła wazon leżący na półce i cisnęła nim z podłogę.
Westchnęła, patrząc na swoje 'dzieło'.
Odłamki jakimś cudem ułożyły się w idealny okrąg.

Uniosła brwi, po czym odwróciła się i nacisnęła klamkę.

- Przepraszam. Ufo, mmm.? mruknęła, jak wtedy za pierwszym razem.

Kiedy wychodziła szepnęła coś podobnego do bardzo szybkiego 'kocham.?'.
Trwało to jednak bardzo krótko, a potem słowa zostały zastąpione odgłosem zamykanych drzwi.

Spojrzał na roztrzaskujący się wazon. Widać było ze dziewczynę coś zdenerwowało. Jednak Ufo zupełnie nie wiedział o co może chodzić.
” I po co cale te przedstawienie, nie można było od razu powiedzieć ze ją denerwuje”- pomyślał chłopak w tym samym momencie siadając na łóżku.
Mimo wszystkiego czuł przygnębienie, wziął to bardzo do siebie.

Wzięła głęboki oddech i zapukała w drzwi.
Odczekała momencik i weszła, po czym delikatnie zamknęła drzwi.
Oparła się o drzwi, uparci wbijając wzrok w podłogę.
Udawała, że jej strój w ogóle nie uległ zmianie...

- Ufo.. umm.. A wiec... Przepraszam. Wiem, bardzo głupio postąpiłam i ten wazon.. Naprawdę mi przykro.. tu spojrzała na szczątki ozdoby - Ale.. teraz.. no, bo ja przyszłam po mój sztylet. Bo widzisz.. tamten.. Jakby.. no zabrały mi wampiry.. i eee.. no chciałabym mieć chociaż jeden..

Niepewnie przestąpywała z nogi na nogę, zupełnie jak dziecko, czekajac na odpowiedź chłopaka.

Odwrócił się w stronę drzwi ,jego humor momentalnie się zmienił. Spojrzał na wazon i uśmiechnął się.
- Nie szkodzi, w tym stanie podoba mi się bardziej niż wcześniej.
Zamarł na chwile gdy dziewczyna wspomniała coś o wampirach. Po chwili wskazał ręką na szafeczkę na której znajdował się sztylet.
-Jakbym cudem zabrały ci sztylet? wdałaś się z nimi w kłótnie? Mam nadzieje ze nic ci nie zrobiły.- powiedział zrywając się na nogi.
Podszedł do dziewczyny i uważnie jej się przyglądał z każdej możliwej strony, wyszukując jakiejkolwiek rany.

Misa odetchnęła lekko i powiedziała:

- Nic mi nie zrobili.. No.. poszłam sobie do lasu i usłyszałam je, wiec przystanęłam sobie od drzewem.. A one do mnie podeszły. I była tam.. no ta, co Cię podrapała, Amanda, czy coś i taki.. Eeee.. Wampir-w-Bieli, że go nazwę.. I one po prostu, nie wiem... Zaczęły do mnie mówić i tamten wyciągnął sztylet i zaczął mi rozcinać bluzkę.. Jak to brzmi, o raju.. - westchnęła i kontynuowała, przenosząc się na łóżku. Oklapła i spuściła głowę - No i ja wyciągnęłam swój mieczyk, a wtedy on mi go wytrącił swoim.. no i.. no i wtedy ta wampirzyca, go zaczęła upominać co on robi.. no i.. on się odwrócił.. I ja pomyślałam, że sobie od nich pójdę.. I oh, Ufo.!

Misa popatrzyła na chłopca bez wyrazu.
Nie za bardzo wiedziała, co powiedzieć. Była wystraszona, bo mimo wszystko, wampiry to wampiry.

Słuchał uważnie słów dziewczyny, gdy skończyła uderzył z całej siły w drzwi.
- Najważniejsze ze nic ci nie jest. Jednak ich zachowanie nie może obejść się bez żadnych konsekwencji.
Podszedł do okna i spojrzał na lasek.
- Niedługo odzyskam twój sztylet… obiecuję.
Odwrócił się w stronę dziewczyny, szybko ściągnął podkoszulkę i podął ją jej.
- Masz ubierz się normalnie wyglądasz jak na jakimś wybiegu.
Zbliżył się do swojej szafy wybrał coś odpowiedniego i po chwili był już ubrany.