Pokój UFo

Stanęła na parapecie Ufo i stwierdziła, że ma zamknięte okno.

Zapukała w szybę, ale chłopak był najwidoczniej nie słyszał.

Westchnęła i wcisnęła sztylet w zamek okna.
Otworzyła je i weszła do środka.
Zaczęła się rozglądać i spotkała zdziwione spojrzenie Ufo.

- Cześć Pocharatany.

Był zupełnie zaskoczony obecnością Misy w jego pokoju. Zerwał się na nogi jak poparzony. Po chwili jednak wrócił do swojego normalnego stanu.
-Jak tu….. Nieważne.
Podszedł do dziewczyny i zwrócił jej sztylet, następnie cofnął się do drzwi, otworzył je i gestem nakazał by wyszła.

Stała przez chwilkę bez słowa.
Zabrała sztylet, a nie mając go gdzie włożyć wsunęła do rękawa.
Zrobiła to odrobinę zbyt gwałtownie i przecięła sobie skórę.

Podeszła do drzwi, ale odwróciła się.

- Eee... muszę wrócić oknem..

Zmarszczyła lekko brwi i spojrzała na rękę.
*Cholera.. to nie jest moment za tamowanie zadrapań..*

I podeszła do okna.

spojrzał na rozcięcie na reku dziewczyny.
- No pięknie- powiedział w stronę dziewczyny.- poczekaj nie wychodź
Szybko podbiegł do plecaka, po chwili wyciągnął z niego apteczkę. Zabrał jeden plaster i delikatnie przykleił go dziewczynie w zranione miejsce.
- Fajtłapa- dodał jeszcze na podsumowanie.

- Zostaw.. Mruknęła i usiadła na łóżku. Pozwoliła sie jednak 'zakleić'.

- Kto tu zarobił porządne drapnięcie...

Dotknęła lekko zadrapań Ufo i przekrzywiła głowę.

- Mam taką maść na rozcięcia, mogę Ci ją pożyczyć, to te paskudy znikną szybko. Westchnęła. Tak znikła połowa jej blizn..

- Ale wiesz..

Nie zdziwiła go reakcja dziewczyny, mimo wszystkiego jej słowa trochę go zdenerwowały.
- Ja się nie liczę. Ważne żebyś ty i reszta była bezpieczna. Dlatego zostaw w spokoju moje rany.
Usiadł obok Misy.
- wiesz może co u Kinoshi, wszystko z nią w porządku?

Zasępiła się lekko. Ale zaraz uśmiechnęła, zła strona mocy, hę.?

- Wcale nie, nie możesz być pocharatany.. Co powiesz na lekcjach.? Mmm.? No właśnie. *przerwa słowna*
No, kiedy szłyśmy, doszła do siebie. Sprawdzałam, nigdzie nie jest nawet drapnięta. Tylko nie za bardzo wie, co się działo, kiedy odzyskała przytomność..

Spuściła głowę i dodała:
- Ktoś tu wpadł.? Miałam wrażenie, że był tu ktoś. W hali..

- A co mnie obchodzi opinia innych a w szczególności tych pożal się boże nauczycieli.- po chwili uspokoił się- to dobrze że nic jej nie jest. Co do halu, tak zawitał tu jeden z wampirów.
Siedział cały czas w tym samym miejscu i patrzył w ścianę.

Misa zdziwiona spojrzała na Ufo.

- Yyy... Dobra, Ufku, mam pomysł. Pożycz mi Twój klucz, są takie same, pójdę do pokoju, ubiorę się i gdzieś pójdziemy. Zabierzemy Yukari. Co Ty na to.?

I nie czekając na odpowiedź cmokła go w policzek i pociągnęła za sobą.

Spojrzał na dziewczynę.
- Nie uważasz ze wyglądam jak przygłup z tymi szramami na mordzie… Wystraszę wszystkich ludzi.
Mimo ze miał parę ale poszedł za dziewczyna, nie miał wyboru decyzja została już podjęta.

- Oczywiście, że nie, głuptasie.

Poleciała do swojego pokoju.

Wiedząc że pokój Misy jest już "zajęty", nie chcąc mieć później problemów, Misę zostawiła w pokoju Ufo. Jak wcześniej położyła ją na łóżku i opatuliła kołdrą. Wychodząc także zamknęła drzwi.

Obudziła się z koszmarnym bólem głowy. Usiadła i mruknęła:

- Było wczoraj wychodzić..

Wstała i rozejrzała się.

*Eee..? Co jest.?*

To raczej nie był jej pokój.
To pokój Ufo.

Poczłapała do drzwi i wyszła.

Wpadł do siebie do pokoju, szybko wrzucił sztylet pod łóżko. Następnie usiadł na łóżku i patrzył w stronę drzwi. Był prawie pewien ze zaraz wpadnie tu Misa.

Wpadła do pokoju z okrzykiem:

- Dawaj.!

Stanęła rozejrzała się, potem podparła ręce na biodrach i uśmiechnęła się.

- Proszę szanownego obywatela o oddanie mi mojej własności.

Po czym rzuciła się na niego.

Widząc jak dziewczyna na niego się rzuca, szybko odsunął się na bok i wstał.
- Nie rozumiem o co chodzi szanownej pani?

Misa opadła na łóżko, jednak szybko podniosła, układając sie w 'godnej' pozie.
Uniosła brwi w geście teatralnego zdziwienia i powiedziała:

- Jak to, Kawalerze.? Wyraźnie widziałam, jak mości Kawaler zabiera mój sztylet.

Spojrzał na dziewczynę mimowolnie, szczerze uśmiechnął się.
- Dobra nie wygłupiajmy się. Sztylet jest pod łóżkiem. Wybacz nie wiem co podkusiło mnie by go zabrać.- powiedział pogodnie.
Usiadł na łóżku.

Misa usiadła normalnie.

- Ja wiem co.! Chciałeś go zabrać a potem wykorzystać do jakichś niecnych celów. Albo.. albo coś gorszego.! Nawet wiem co.! Ale.. Ci nie powiem.!

Potem położyła się na łóżku, brzuchem do materaca, przechyliła sie i wetknęła głowę pod opadającą pościel, patrząc od łóżko.
Zauważyła sztylet i wyciągnęła rękę, żeby go wyciągnąć, ale straciła 'równowagę' i zjechała na podłogę.
Roześmiała się i na czworakach weszła pod łóżko. Wyszła razem ze sztyletem i uśmiechnęła się szeroko.

Potem odrzuciła go gdzieś w kąt i usiadła na łóżku, trącając Ufo łokciem.

- niezdara- powiedział pod nosem gdy dziewczyna upadla na ziemie.
Gdy zobaczył ze odrzuciła sztylet, od razu do niego podszedł
-Skoro go nie chcesz.-westchnął chłopak.

W tym czasie Misa rozwaliła się na łóżku.
Wtuliła się w poduszkę nawet nie strajkując jak chłopak wstał.
Popatrzyła na niego kątem oka.

- Mogę tu zostać.?

Nie czekając na odpowiedź zamknęła oczy.

-Tak nie ma problemu- odpowiedział prawie natychmiast.
Złapał za sztylet i odłożył go na szafkę która stała obok łózka. Następnie by nie przeszkadzać dziewczynie usiadł na podłodze i delikatnie oparł się o ścianę. Zamknął oczy.

Usnęła.

Obudziła się po jakimś czasie i postanowiła przetransportować śpiącego Ufo na łóżko. Nieźle się namachała, nawet nie sądziła, że będzie aż tak ciężki, no ale się udało.
Myślała momentami, że się obudzi, przecież targała go przez pół pokoju, a potem trochę poobijała na granicy łóżka. Ale ten nic. Spał jak zabity..
Opatuliła go kołdrą, pogłaskała go policzku i położyła się obok.
Musiała przyznać, że łóżko miał wygodne.
Leżała przez chwilkę myśląc o dzisiejszym, raczej krótkim, ale bardzo przyjemnym dniu.

Usnęła wtulając się w Ufo, jak w ciepłą poduszkę.

Przebudził się, od razu poczuł piekielny ból w okolicy głowy. Nie zwracał na to jednak większej uwagi.
”co ja tu robię, to chyba jej sprawka”- pomyślał trzymając się za głowę w tym samym momencie.
Nie wstawał by jej nie obudzić, jedyne co robił to wpatrywał się w dziewczynę. Na jego twarzy cały czas widniał promienisty uśmiech.

Przetoczyła się na plecy i otworzyła oczy.
Mrugnęła i popatrzyła na Ufo.

- Chyba mocno Cię nie poobijałam, hm.?

Po czym wyszczerzyła się. Poczęła się przeciągać. Wysunęła ręce w górę i mocno ziewnęła.
Potem usiadła na łóżku, spojrzała na Ufo i puściła minę mówiącą 'ja się tam wyspałam'.