Lasek

- No... fretka... dostałem od córeczki i ona mi gdzieś uciekła... w ogóle nie wiem gdzie jest mój płaszcz... – stwierdził pan i podszedł do nich. Nat znowu pisnął jak dziewica i schował się bardziej za jej plecy. Mamrota coś uspokajająco pod nosem. Kiedy pan wyszedł z cienia to ujrzeli taką bardziej zakazaną mordkę. W sensie z tymi wszystkimi naroślami i ogólnie mało przyjemne w patrzeniu. A chłopak nie lubi takich rzeczy, ale one działają na niego jak płachta na byka. Zwłaszcza, że to jest jednak człowiek. Stanął prosto i wydał się zaskakująco duży. Uśmiechnął się cynicznie, wyniośle – Wynoś się... – powiedział spokojnie i opanowany. Znaczy była to taka zaskakująca zmiana. Skrzywił się z obrzydzenia. A człowiek spojrzał na niego takimi ogromnymi oczyma i cofnął się o krok
- Panienko... – w ten sposób zwrócił się do białowłosego, a ten pokręcił głową z politowaniem. Facet zrezygnowany szukał pomocy u drugiej dziewczynki.

Zająknęła się widząc jego twarz. Szarpnęła lekko Nata za ramię i pociągnęła w stronę z której przybyli.
- M... Musimy wracać na zajęcia.. - mruknęła i swoim głupim uśmieszkiem próbowała wydostać się z marnej sytuacji.
Była wrażliwą osobą, która może była trochę roztrzepana, lecz nie lubiła gdy coś jest przesadnie... nie estetyczne. Jak w końcu można inaczej się wyrazić widząc twarz obcego, który poszukuje fretki od córki.
- Spadamy... Błagam cię.. - jeknęła cicho do Nata.

Pan zaszedł im drogę ze złą miną i tym razem już wcale na takiego przyjemniaczka nie wygląda. A do tego w jego rękach błysnęła broń. Nat westchnął ciężko, bo mu jakoś wystraszenie minęło, bo to tylko człowiek coś czym gardzi ponad wszelką miarę. Uśmiechnął się krzywo grzebiąc przy pasie. A ten brzydki mężczyzna próbuje wyglądać bardzo, ale to bardzo groźnie. Czyli stopniowo staje się coraz brzydszy. W końcu złotooki niehonorowy chłopak sypnął dziadowi czymś w oczy, porwał dziewczynę i zaczął po prostu uciekać, znaczy szukać dogodniejszych pozycji do podjęcia kolejnego manewru. W pewnym momencie przystanął tuż przed gałęzią na której siedziała dokładnie taka fretka o jakiej mówił tamten pan. Chłopak zrobił ogromne oczy i przetarł je kilka razy – Czyli, że on był normalny? – zapytał towarzyszki i patrzy na zwierze, które odwdzięcza się tym samym.

Podrapała się po głowie patrząc się tępo na zwierze, a potem spojrzała na Nata.
- No to.. fajnie.. - mruknęła i spróbowała dosięgnąć fretki, lecz na próżno. - Co zrobimy..? - zapytała wciąż starając się chwycić zwierze, lecz cały czas na nic.
Rozejrzała się po lesie i dopiero wtedy zrozumiała, że cały czas boi się ciemnośći, jednak nie pokazywała swego przerażenia.

- No on nas raczej już nie lubi... a zwierze... samo znajdzie właściciela... i w ogóle... to wiesz gdzie my jesteśmy? – zapytał cicho i rozejrzał się dookoła. Nie podoba mu się latanie po nocy w lesie z wariatem i zielonymi fretkami. On chce do domu. Więc stanął pod jakimś drzewem – Tak w ogóle to uratowałem Ci życie i bądź mi wdzięczna. Najlepiej wyprowadź mnie z tej zarośniętej, ciemnej polany i daj mi gąbkę – zażyczył sobie tym już rozpieszczonym tonem i olał zwierze, które się dalej na nich bezczelnie gapi i chyba nie ma zamiaru przestać. No bo i po co. Białowłosy rozgląda się i nasłuchuje, bo on jednak woli wiedzieć kto go może głowy pozbawić.

Prychnęła i rozejrzała się wokół siebie. Nie wiedziała gdzie iść, ale nie chciała staczać żadnego konfliktu z Natem o to, że nie wiem którędy podąrzać. Westchnęła i wskazała kiwnięciem głowy na swoje lewo po czym wolnym krokiem ruszyła przed siebie.
- Może tędy jakoś dojdziemy.. - mruknęła cicho.

Szła powoli, a pod jej nogami łamały się gałęzie. Nagle zobaczyła dziewczynę. - Ciekawe kto to.. hym.. - pomyślała i przyspieszyła kroku. Gdy podeszła dość blisko spytała - wyglądasz jakbyś się zgubiła, może pomóc ? - po chwili dodała wystawiając rękę - Jestem Kinoshi - uśmiechnęła się i czekała na odpowiedź.

łaził po lesie z przytroczonym do pleców półtorakiem. niezmiennie w czarnym stroju, z opaską na oko i w wysokich butach. dziś miał tylko jeden smoko-kolczyk. jak zwykle miał nieprzytomne spojrzenie.

Spojrzała na dziewczynę zdziwiona, a potem zerknęła na Nata. Uśmiechnęła się słabo i uścisnęła dłoń trochę za mocno, lecz nigdy nie witała się w ten sposób. Puściła szybko dłoń i podrapała się po głowie zdając sobie sprawę, że nie może zrobić niczego głupiego na prostej dziewczynie.
- Um.. – nabrała powietrza i co chwilę zerkała na Nata. – Jestem Amanda. – odparła z wymuszonym uśmiechem. – Można tak powiedzieć, że trochę się pogubiłam… To znaczy pogubilismy - udawała normalną dziewczynę, bo co jeżeli obca dziewczyna jest ze szkoły?
Chwyciła krzyżyk i w myślach błagała o opanowanie.

Przeszły ją dreszcze. Jedna myśl zaczęła pałętać się po jej umyśle - Jeśli to jest.. W.. - potrząsła głową. Jeśli nawet tak, to co. - Chcecie mogę wam pomóc. - Jakoś odwaga dziś jej dopisała.

- Jeżeli chcesz. – uśmiechnęła się naturalnie, a jednak sztuczno.
Mimo wszystkich starań, coś nadal prowadziło jej wzrok na szyje nieznajomej, co prowadziło do mocniejszego uścisku na krzyżu. Błagała, żeby jak najszybciej znaleźć się w swoim pokoju i zażyć tabletki. Uśmiechała się nerwowo, a po chwili uspokoiła się i puściła krzyż.

Strach przeszył ją dosłownie. Szybko skinęła głową na znak pożegnania do poznanej dziewczyny i zaczęła biec w stronę Akademii.

przystanął we w miarę ustronnym miejscu. wyciągnął miecz. zaczął się oglądać na wszystkie strony.

- Hej! Zaczekaj! - krzyknęła.
Zaczęła biec za dziewczyną, zostawiając Nat'a. Nie umiała biegać szybko, więc uważała na drogę, którą biegnie, żeby czasem nie zgubić nieznajomej z oczu i kompletnie się pogubić.

Zaczęła tracić siły. Stanęła i uklękła. Zrobiło jej się słabo a obraz zaczął sie chwiać. Nie wiedziała co zrobić.

swoimi zmysłami usłyszał w oddali jakieś krzyki... średnio go one obchodziły... ustawił się w najprostszej pozycji do walki półtorakiem.

Dobiegła do dziewczyny i przystanęła przy niej sapiąc ze zmęczenia.
- Czemu uciekasz? - zapytała oburzonym tonem.
Obejrzała się. Może Nat jakoś znajdzie drogę. Westchnęła. Spojrzała na dziewczynę, a potem rozejrzała sie do okoła. Ogarnął ją lekki strach. Nigdy nie była w lesie, do teraz. Zawsze przebywała w pubie z ojcem, gdzie większość nałogoło wypalała kilka paczek papierosów dziennie.
- Jesteś ze szkoły? - zapytała ją.

Jedynym słowem jakie wydobyła z siebie było - tak.. przepraszam - i w jej oczach zapanowała ciemność

*Zasłabła*

Wytrzeszczyła oczy.
"Co zrobić? Co zrobić?", pytała siebie w myślach.
Nigdy nie była w takiej sytuacji, gdzie jakaś osoba mdleje. Szczególnie jeżeli tą osobą był ktoś ludzki, inny niż ona sama. Westchnęła. Wzięła dziewczynę na ręcę i podąrzyła spowrotem w stronę, gdzie zostawiła Nata. Dziewczyna była tylko troche ciężka, więc jakoś da sobie radę w doniesieniu jej.

zamknął na chwilę oczy. otworzył je i zaczął wyprowadzać sekwencję niezwykle szybkich cięć wymierzonych w powietrze. w pewnym momencie skoczył, odbił się od drzewa i wyleciał w górę zadając w powietrzu 2 ukośne ciosy. wylądował, klęcząc na jednym kolanie.

Uśmiechnęła się do siebie słabo.
"Może ugryźć?" , zapytała się w duchu i spojrząła na szyję blondynki, ale w chwilę po tym potrząsnęła głową i dalej wolnym krokiem szła, a przynajmniej tak myślała, w stronę Nata.
Ledwo już niosła dziewczynę więc przystanęła i połorzyła ją na ziemię, przy czym ukucnęła nad nią i podparła swoją twarz dłonią. Westchnęła i zrobiła kwaśną minę.
"Żebym musiała ta taśtać człowieka..." , pomyślała sobie.

z klęczek natychmiast rzucił się w prawo. biegł głośno stukając glanami o ścieżkę. miał miecz w pozycji, jakby szykował się do zamachu. co jakiś czas wskakiwał na pobliskie drzewo i odbijał się od niego nabierając coraz większego rozpędu... jego twarz wyrażała całkowitą obojętność, czy ktoś go zauważy, czy nie.

Jak szalony wbiegł do lasu, po pewnym czasie zauważył wampira siedzącego nad ciałem Kinoshi. Instynktownie podbiegł do nich i kopnął wampira z całej siły w twarz(18 dmg).
- Co jej kurwa zrobiłaś..mów, ty ty potworze….- Wykrzyczał Ufo.
Wycelował bron w wampira, małymi krokami zbliżał się do Evilka.

Nadęła się.
"Potwór, taaa?" pomyślała sobie.
- Nic jej nie zrobiłam... - odparła kpiąco i wstała.
Zaczęła podchodzić w stronę nieznajomego stanowczym krokiem.

Dobiegła do Ufo i spojrzała na niego.
Zerknęła na Kinoshi i przykucnęła i sprawdziła jej tętno.

- Ufo.. ona zemdlała.

Stwierdziła konsternowana patrząc na wampira.
Poklepała Kinoshi w policzki i przyciągnęła pod drzewo, dalej od tamtych.

- No haloo.. Kinoshi..

Rozejrzała się nagle, bo miała wrażenie, że ktoś jeszcze tu jest.

- Ufo. Ekmm....