Lasek

Lasek, znajdujący się na terenie szkoły.

Przybiegł do lasku i oparł się o jedno z drzew. Z słuchawek, które miał na uszach dało się słyszeć głośną muzykę. Spojrzał w górę i przymknął oczy. Trochę chodził po terenach szkolnych i postanowił chwilę tu odpocząć.

Po jakimś czasie ruszył dalej.

Dotarł aż tutaj. Zaciekawiło go, że będzie tutaj jakiś lasek, chodź i ten mógł czasem wydać się przydatny. Wszedł do lasu. Był czujny, nie wiadomo co tu się może kryć. Po parunastu krokach przystanął i rozejrzał się, by zapamiętać drogę. Głupio by było gdyby sie zgubił w lesie.
Usiadł sobie pod jakiś drzewem i rozmyślał. Wprawdzie jeszcze nie robi nic, z tego zadania które zlecili mu Związek Łowców, ale tak jak myślał narazie chyba nie będzie kogo chronić.

Domon szedł wolnym, dostojnym krokiem. Przemykał pomiędzy drzewami niemal bezszelestnie. Regis powinien bez trudu za nim nadąrzyć.
Stanął pod drzewem i czekał.
-Gdzie są te wszystkie zwierzęta, kiedy ich potrzeba. - mruknął - Chodźcie ludzie, chodźcie...

Bez problemu dotrzymywał kroku Domonowi. Jego stopy nie złamały ani jednej gałązki, chodź wampir nasłuchujący mógłby Regisa bez problemu usłyszeć. Gdy Domon się zatrzymał Regis nie dołączył do niego, zatrzymał się w cieniu drzewa i obserwował.

Po kilku chwilach był już na miejscu, przed zbliżeniem się do wampirów sprawdził jeszcze czy ma swój pistolet w kieszeni, chwile przed tym lądując go amunicja nie wyrządzającą krzywdy ludziom. Przeszedł obok nich w ostatniej chwili zakręcając i wychodząc przed nich.
- Hola, na spacerku jesteście? – spytał mimo ze od razu sam sobie odpowiedział.- to tak jak ja. Miło mi będzie z wami pogawędzić. To zacznijmy od razu, co myślicie o tej szkole, ja uważam ze jest jakaś dziwna, mroczna ale to chyba tylko moja opinia. Wam się podoba?
Mówił cały czas trzymając ręce w kieszeni

-Ta szkoła to fikcyjna instytucja. - powiedział Domon - Upadnie tak szybko, jak została założona. Zwłaszcza, że bezmyślnie przyjmują Łowców w szeregi uczniów.
Spojrzał na chłopaka próbując ukryć odrazę. Chciał dać mu do zrozumienia w prost, że wie kim jest i nie zamierza ukrywać swojej torzsamości. Spojrzał na Regisa, który dotarł tu za nim. Spojrzał na niego wymownie jakby chciał zapytać: "myślisz, ze sie do czegoś przyda?".

Wysłuchał słów Domona, patrząc mu prosto w oczy, zrozumiał ze nie jest on zwykłym wampirem tylko czymś więcej. Jego zachowanie, ton nie znający sprzeciwu. Mimo wszystko chłopak po chwili odpowiedział.
- No proszę mam podobne zdanie co ty, ta szkoła nie ma przyszłości. Nie zgadzam się jedynie z częścią o łowcach… hehehe.- powiedział z ironicznym uśmiechem na twarzy.

Patrzył z ciekawością na przybyłego. Jego dziwne zachowanie świadczyło o tym że wie o wampirach. Nie zdziwiły go więc słowa Domona który nazwał człowieka łowcą. Podszedł do nich.
- Ta szkoła jest szansą, może dasz radę to zrozumieć.
Odwrócił głowę w stronę Domona i kiwnął zgadzając się.
- Oczywiście nie każdy tę szansę wykorzysta.
Zwrócił się ponownie do człowieka.
- Chcesz ją wykorzystać czy nie?

Domon stał milcząc. Uśmiechał się lekko. Był ciekawy, jak Regis to rozegra. Zwerbować Łowcę dla jego sprawy nie było wcale takim głupim pomysłem.

Spojrzał na drugiego wampira nie zrobił on na nim żadnego wrażenia, podobnie jak jego słowa. Mimo tego uznał tą sytuacje za sprzyjającą w poznaniu ich zamiarów.
- Szansa na co, bo nie rozumiem wybacz?
Po wypowiedzi stal wpatrując się w Regisa, miął nadzieje ze jego wielka ambicja weźmie górę i wampir wyjawi mu choć po części ich intencje.

Cieszył się że Domon milczy, mógłby w końcu powiedzieć złe jedno słowo i delikatna praca zostałaby zniweczona.
- Na co? Na lepsze życie. Wyobraź sobie świat w którym człowiek i wampir żyliby razem, a wybrani byliby strażnikami. To piękny świat byłby, lecz na drodze stoi wiele niebezpieczeństw i wrogów, zarówno wśród ludzi jak i wampirów.
Zamilkł na chwile by dodać efektu swoim słowom.
- Czy nie chciałbyś ujrzeć takiego świata?

Słowa wampira wywołały w nim rozbawienie. Cały czas powstrzymywał się żeby nie parsknąć śmiechem.
” Jeden mówi ze ta szkoła upadnie, a drugi wmawia mi ze dożą do lepszego świata gdzie ludzie i wampiry będę wspólnie koegzystować. Z tego co wiem ta szkoła ma właśnie takie założenie, by wampiry i ludzie poznawali się, zaprzyjaźniali i dążyli do celu razem. Mimo podobieństw wspominają o jej upadku, coś mi tu nie pasuje.”- pomyślał chłopak.
Zupełnie nie wierzył w wizje współistnienia tych ras bez uszczerbku jednej z nich, mimo tego odpowiedział wampirowi.
- Tak to było by piękne, człowiek i wampir razem przez życie tak…. tylko jak chcecie tego dokonać, można wam w tym jakoś pomóc?- odpowiedział radosny, tak jakby głęboko wierzył w słuszność sprawy.

Wymuszona powaga człowieka nie uszła uwagi Regisa. Zastanowił się co może go tak bawić doszedł do wniosku że jest tylko jeden sposób by się przekonać. Spojrzał w oczy człowieka najbardziej lodowatym spojrzeniem jakie mógł w tej chwili zrobić.
- Co cię tak bawi? Mówimy o rzeczach poważnych, a nie spełnią się one bez szczerości obu stron.
Pytanie łowcy całkowicie zignorował.

Na spojrzenie wampira cofnął się kilka kroków, tak jakby przestraszył się jego wzroku. Po chwili chłopak odpowiedział.
- Zawsze jestem radosny taką mam już naturę. Wasza wizja jest naprawdę wspaniała- w tym momencie uklęknął na jedno kolano- będę wdzięczny mając w tym chociaż najmniejszy udział.
Cały czas klęczał z powaga na twarzy, mimo ze gotował się w środku

Reakcja jaką wywołał u człowieka była piękna lecz Regisowi nie mrugnęła nawet powieka. Patrzył na człowieka z uwagą.
- Wstań, masz współpracować, a nie służyć. Wydajesz się pojętny więc ci zaufamy. Mamy zamiar doprowadzić do upadku tej szkoły by przekonać się komu naprawdę zależy na współistnieniu. Ci którzy nie podzielają naszego poglądu zostaną zlikwidowani. Lecz sami nie będziemy mogli nawiązać porozumienia z łowcami i zwykłymi ludźmi, wtedy będziesz nas reprezentował. Co ty na to?
Uważnie patrzył na twarz łowcy.

Wstał i wsłuchał się w słowa wampira, po chwili odpowiedział.
- Tak ofiary są nieuniknione, ale nam przyświeca słuszny, wspólny cel. Możecie na mnie liczyć.- powiedział patrząc prosto w oczy wampirowi.
Po chwili zbliżył się i podął dłoń wampirowi, lekko kłaniając się w tym samym momencie.

Gdy człowiek podawał mu dłoń uścisnął ją i delikatnie się odkłonił. Uśmiechnął się.
- Nie będziemy ci przeszkadzać. Jak będziesz wiedział że ktoś prowadzi do wojny daj nam znać.
Odwrócił się do Domona.
- Chodźmy dalej.

Nie odpowiadał wampirowi tylko kiwnął głową na znak ze zrozumiał. Po chwili machnął ręka na pożegnanie i ruszył w stronę swojego pokoju.

Kiedy Łowca odszedł, na twarzy Domona pojawił się uśmiech satysfakcji. Regis spisał się znakomicie, przekonując człowieka do ich sprawy. (oboje po 30 exp.).
-Ludzie... - pomyślał - Tak łatwo nimi manipulować...
Spojrzał na Regisa.
-Dobrze się spisałeś. - powiedział - Ale trzeba uważać na takich jak on. Jak długo nie sprzeciwia się naszej sprawie, i jak długo jest użyteczny, tak długo będzie żył. Potem będziesz mógł z niego zrobić swój pokarm. Prowadź dalej, zobaczymy co jeszcze ciekawego kryje się w tych okolicach.

Regis zaśmiał się cicho.
- Najlepsze jest to że go nie okłamałem. Niech żyje gra słów. W końcu ja naprawdę chcę by ludzie i wampiry żyły razem. Ludzie jako bydło hodowlane.
Ruszył dalej.
- Zastanawiam się nad jednym. Czy nie warto by pójść na miasto i odszukać tamtejsze wampiry które mogłyby nam pomóc.

-Miasto... nie głupi pomysł. - powiedział Domon - Pewnie roi sie tam od Poziomu E, ale przynajmniej będzie sie można pozbyć tego ścierwa. Prowadź.

-Nie myślałem o pozbywaniu się ścierwa, raczej o wykorzystaniu go do naszych celów. Czyż poziomy E nie ruszą za nami jeśli im obiecamy człowieka dziennie po zwycięstwie? A gdy już będziemy mieli dość normalnych wampirów to poziomy E zlikwidujemy każąc im, na przykład, atakować siedzibę łowców, co ty na to?
Mówiąc kierował się w stronę muru.

-Bezmózgie bestie są bezurzyteczne. - powiedział Domon wzruszając ramionami i poszedł za Regisem.

Misa siedziała nieruchomo na drzewie.
Wybrała się na spacer, kiedy usłyszała głosy cicho wspięła się na ukryte wśród liści gałęzie.
Przysłuchiwała się rozmowie.
Kiedy zrozumiała o czym mowa zastygła w zaskoczeniu..
*A wiec, to co mówili mi rodzice było prawdą.. One naprawdę tu są...*
Chciała odejść wraz z 'łowcami' *cokolwiek to znaczy*, lecz coś ja zatrzymywało.

Ze zmarszczonymi brwiami słuchała oddalających się nieco głosów..
To co usłyszała otumaniło ją..
Jak przez mgłę przypominała sobie opowieści rodziców, odnajdując pojęcia użyte w rozmowie tych na dole..
*co oni planują.?*
Nie poruszała się, aż tamci nie odeszli...
Postanowiła zatrzymać to dla siebie..