Główna Hala

Wróciła ponownie i usiadła naprzeciw Ryuoniego. Westchnęła cicho i zaczęła bawić się tabletkami, które wyciągnęła z kieszeni.

czytał księgę w skórzanej oprawie, zapinaną na klamry i z satanistycznym pentagramem, wymalowanym czymś czerwonym. był zaabsorbowany lekturą ale kątem oka zauważył zbliżającą się dziewczynę.
-ilu dziś zabiłaś..?
był to taki jego "żart". jednak wypowiedziany ponurym tonem, z kamienną twarzą i podpierany atrybutem psychicznej osoby, wypowiadającej słowa, mógł być potraktowany bardzo poważnie

Spojrzała na wampira.
- A Ty co ciekawego czytasz? - próbowała ominąć zadane przez niego pytanie zauważając okładkę.
Uśmiechnęła się słabo.

nie oczekiwał odpowiedzi na swoje "pytanie"... i tak wiedział, że za mało...
-z nudów czytam po raz kolejny satanistyczne księgi...
westchnął i przewrócił stronę. był na niej obrazek kobiety gwałconej przez Bafometa...
-śmieszne...
powiedział z kamienną twarzą. zdecydowanie nie wyglądało to śmiesznie...

- Co jest śmieszne? - zapytała, nie wiedząc co mogło być.. śmieszne.
Nadal bawiła się pudełeczkiem tabletek, lecz tym razem zamiast go obracać, to podrzucała go z nudów.
"Jak tu się jakoś rozerwać?" , zapytała samą siebie.

westchnął po raz kolejny. przez chwilę zastanawiał się czy jej to powiedzieć...
-czytam fragment o przebieraniu ludzi za płeć przeciwną...
powiedział kurewsko obojętnym głosem.

Złapała pudełko. Uśmiechnęła się słabo.
- Interesujące.. - mruknęła .
Zaczęła podrzucać pudełeczko od nowa, lecz po chwili znów przestała, wyciągnęła z kieszeni lalkę przypominającą laleczkę Vodoo i połorzyła na niej pudełeczko z tabletkami.
- Żryj.. - szepnęła do laleczki.

przeczytał coś i wstał. zamknął książkę lecz kciukiem zaznaczył sobie stronę, która go interesowała.
-idę do siebie...
sam nie wiedział czemu jej to powiedział. ruszył w stronę schodów i po chwili był już na górze.
[mój pokój->]

Obejrzała tylko jak wychodził. Westchnęła cicho. Wyciągnęła gumki do włosów i zrobiła dwie kitki po czym uśmiechnęła się do siebie.
Wstała i wyszła z hali.
[-> lasek]

Zerknął na nią z tym dziecinnym uśmiechem i go można podejrzewać, o co najmniej dwie osobowości. A może po prostu świetnie udaje. W każdym razie szybko szedł przez las uważając by nie wdepnąć w żadną kałużę, on jest estetą i perfekcjonalistą.
- To kogo bierzemy na pierwszy ogień? – zapytał Am, ale się nie odwraca, bo zna swoje szczęście i złośliwość drzew, które na pewno wyrosną mu przed nosem. Zadowolony kiedy wyszli z lasu odetchnął z ulgą i podreptał do głównego holu. Tam też znowu rozwalił się na całej kanapie, głową dynda w dół i spogląda na Am – To coo robimy?

Uśmiechnęła się słąbo w odpowiedzi. Weszła za nim do holu. Nie usiadła stała kilka kroków od drzwi.
- Moglibyśmy kogoś z dziennego, a możemy prostych ludzi z miasta.. - odparła, dopiero wtedy podchodząc do stołu i zabierając z niego wcześniej pozostawione rzeczy, które schowała do kieszeni.
Usiadła na wolnym fotelu i załorzyła nogę na nogę.

Wstał z fotela. Te słowa były dla niego znakiem, zauważył dwie osoby w holu. Ruszył wprost na nie.
- Nie radzę ruszać nikogo z dziennych.
Był ciekaw ich reakcji.

- Hm..? - odwróciła głowę w stronę nadchodzącego wampira.
Uśmiechnęła się.
- W takim razie Dziennych nie, ale miastowi nie są ze szkoły, nieprawdaż? Tak więc można im podłożyć szpilkę pod tyłek..? - zapytała i oczekiwała na odpowiedź.

Stał niewzruszony patrząc uważnie na wampira. Miał wrażenie że gdzieś już go widział, nie pamiętał jednak gdzie.
- Owszem, lecz na mieście też musisz uważać, na poziomy E których tam pełno i na łowców, których sporo się tam kręci.

- Jedno spotkanie z łowcą już miałam.. - mruknęła cicho mając najdzieję, że nieznany jej wcześniej wampir, nie usłyszy tego.
Westchnęła, ściągnęła glany by nie zabrudzić nimi fotela i usiadła po turecku.
- Poza tym.. Jedna szpilka pod tyłek łowcy czy człowiekowi nic nie zaszkodzi... Tym bardziej, jeżeli podłoży się ją jakiemuś łowcy.. Nawet temu z Dziennej klasy.. - uśmiechnęła się. - Drobne żarty przydają się na rozluźnienie atmosfery... Szczególnie te, które wymyśla Nat.
Zamyśliła się przez chwile, analizując w myślach słowa.
- Poza tym.. - dodała. - Poziomy E, to chyba utrapienie łowców..

- Po pierwsze prze pana wielkiego mędrca to my ich nie chce ruszać a jedynie spłata ć figla... taki żart, który większej krzywdy im raczej nie zrobi. Zresztą lepiej zrobić coś człowiekowi niż innemu wampirowi – stwierdził z niezłomnym przekonaniem, co do swojej racji było to niemal dziecinne. Brakowało tylko żeby wstał i tupnął nóżką, ale na to jest zbyt leniwy. Więc dalej wisi głową w dół z kanapy i gładzi dłonią dywan. – Znasz jakiegoś człowieka, który bardziej Ci podpadł? – zapytał grzecznie Am i zignorował pana wielkiego mędrca, bo to jakiś sztywniak jest i on się tym nie będzie zajmował.

Prychnął głośno.
- Zachowujecie się jak dzieci, troszkę powagi. Poza tym dużo lepszą zabawą jest skłócanie ludzi. Co wy na to?
W głowie zaczął układać pewien mały plan.

- Łowca z Dziennej - odparła z uśmiechem.
Wyciągnęła swoją laleczkę jakby chciała się nią pobawić, choć ta nie wyglądała przecież jak do zabawy, a do jakiś obrzędów, które mogły by komuś zaszkodzić.
- Chętnie się z nim pobawie. - dodała.
Spojrzała na Regisa.
- Skłócanie? Też fajna zabawa.. - mruknęła.

- Oj panie wampir... skłócanie też dobra zabawa.. tylko to wymaga czasu i wkładu pracy. Zresztą ja raczej nie mam ochoty nawiązywać szerszych znajomości wśród ludzi – skrzywił się znowu, bo on naprawdę gardził nimi jako rasą ponad wszelką normę i przyzwoitość. Leniwie się przeciągnął i podniósł do siadu. Ziewnął zasłaniając usta dłonią. Złote oczy skierował na dziewczynę a potem na mężczyzny – Więc panie mędrzec pana pomysł jest wysoce nietrafiony – wzruszył ramionami obojętnie i uśmiechnął się przeciągle, może trochę złośliwie. Potem lekko uśmiechnął się do dziewczyny i zeskoczył na równe nogi. – To idziesz...?

Uśmiechnęła się słabo do białowłosego kolegi. Załorzyła glany z powrotem. Lalkę zostawiła na stole i wstała.
- To gdzie? - zapytała uśmiechając się jak zwykle to na nią przystało.
Ciekawiło ją co takiego chciał osiągnąć nieznany jej wampir, gdy tak nagle wypalił o skłócaniu ludzi, lecz nie może być pewna czy może mu ufać,a chciała jednak przeciągnąc jakoś rozmowę, chociaż o trochę, lecz nie mogła znaleźć żadnego mądrego pytania, bo przecież wśród obcych nie wypada pytać o coś pozbawionego sensu.

Jego pomysły były różne, mądre i głupie, wymagające dużo pracy i takie które pracy nie wymagały. Ten jednak był prosty.
- Ależ ludzie są kłótliwi. Ukradnij coś jednemu i podrzuć innemu, a potem można obserwować i dobrze się bawić.
Czuł że zbliża się do końca rozmowy.

- Ludzie zawsze tacy byli... Choć... trzeba pamiętać, że istnieją rodzynki.. - mruknęła. - Coś się wymyśli.. - dodała.
Podrapała się po głowie i na chwile usiadła na oparciu fotela.
- Nieprawdaż? - spojrzała na lalkę.
Można by było pomyśleć, że owa niby spokojna dziewczyna wcale taka nie jest, lecz ona sama zawsze uważała siebie za normalną wampirzycę, bo w końcu tak uczył ja ojciec mimo wszystkich tych manier, które powinny ją obowiązywać.

- w takim razie Wielki Panie Mędrzec dokonaj tego, a my popatrzymy – uśmiechnął się wyczekująco i poprawił swoją wdzianko. Leniwie przekręcił głowę w bok i się mu chwilę przyglądał – Wypadałoby też się przedstawić waszmości – uśmiechnął się lekko i przyciągnął mrucząc przy tym jak kot – Już dawno straciłem wiarę w te rodzynki. Ludzie są skłonni niszczyć bez opamiętanie, bez pytania i bez szacunku wszystko, co powinno im być drogie – stwierdził cicho i przeczesał włosy palcami – To, co idziemy?

Zamyśliła się i jakby ominęła trochę. Dopiero przy ostatnim pytaniu ocknęła się.
- Co..? A tak. Prowadź.. - mruknęła podnosząc się z oparcia.

- Regis jestem.
Odwrócił się i wyszedł z salonu kierując się do pokoju, jednak na półpiętrze otworzył okno i zeskoczył w dół, a następnie ruszył przed siebie.