Główna Hala

Chłopak doprowadził Regisa i Domona przed okazały budynek. Wyglądał bardziej na willę niż na zwykłe dormitorium. Otworzył drzwi i wprowadził ich do bogato udekorowanego wnętrza.
-Wasze pokoje znajdują się na piętrze. - powiedział do nich - Opatrzone są tabliczkami z waszymi imionami, a wasze rzeczy zostały do nich przetransportowane.
Podszedł do stolika na którym leżały dwa małe, czarne pudełeczka.
-Pamiętajcie, że dopóki jesteście uczniami akademii, nie wolno wam pić ludzkiej krwi, to się tyczy zwłaszcza Domona. - podał im pudełka - To syntetyczna krew, zamknięta w tabletkach. Rozpuszcza się ją, nie łykajcie w całości. Jeśli macie jakieś pytania, to pytajcie teraz, później mogę nie mieć czasu.

Patrzył na przewodnika, jego eleganckie ruchy i naganne wysławianie się. Te informacje powiedziały mu że nie ma do czynienia z zwykłym wampirem, był on co najmniej wampirem szlachetnego rodu, jak nie czystej krwi. Regis uśmiechnął się.
- Nie muszę rezygnować z wycieczek do miasta, prawda? Bardzo lubię w nocy zwiedzać miasto.
Patrzył z spokojem na Kuran'a

-Cóż... - odpowiedział mu przewodniczący - Noc to dla nas czas zajęć i nauki, chociaż większość czasu kształcimy się sami. Jeśli chcesz się wymknąć, musisz uważać, żeby nie przyłapała cię dwójka prefektów. Natomiast dzień poświęcamy głównie na sen, jednak zdarza się wyjście do miasta. Niestety roi się tam od Poziomów E...

Domon słuchał przez chwilę znudzony tej konwersacji.
-Poziomy E. - wydawało się że chce splunąć - Podłe żarcie. No ale do miast trzeba się będzie wybrać, pocieszyć oczy chociaż.
Otworzył pudełko, które podał mu Kaname. Puścił mimo uszu uwagę o zakazie atakowania ludzi. Parę Poziomów zapewniłoby mu trochę rozrywki. Zamiast tego miał białe tabletki, które pewnie nie były szczytem doznań smakowych.
-Spadam, panie czysta krew. - powiedział ruszając w kierunku schodów - Będę przestrzegał tych twoich głupich zasad, tylko nie próbuj mi rozkazywać, bo się zrobi nieprzyjemnie.
Ruszył w stronę swojego nowego pokoju.

OOC: Zapomniałbym, żeby mieć własny pokój wystaczy założyć sobie temat, np. Pokój Domona .

Wszedł trochę niepewnie do księżycowego Akademika rozglądając się.

Wzrok Kurana spoczął na nowo przybyłym. Kogoś mu przypominał, z pewnością należał do któregoś z rodów.
-Wybacz, że nie poczekaliśmy. - zwrócił się do nowoprzybyłego - Witaj w Nocnej Klasie, twój pokój, tak jak innych znajduje się na piętrze.
Jemu też przewodniczący wręczył czane pudełko.
-Jeśli masz pytania, to słucham, mam jeszcze chwilę czasu. Pamiętaj też, że atak na innych uczniów będzie surowo karany.

Doskonale wiedział kim jest wampir ,który przed nim stał.Od rodziców wiedział ,że on również będzie uczęszczał do Akademii Cross.
- Nie masz za co przepraszać Kuran Kaname - zaczął pewnym głosem
- Jestem Senri Ichijou i zrobię wszystko by cię nie zawieść.
Po ostatnim słowie skłonił się przed przewodniczącym.

Siedział nadal w sali głównej gdy zjawił się kolejny wampir. Jego słowa bardzo rozbawiły Regisa, nie dał jednak tego po sobie poznać. Wstał z krzesła.
- Jestem Regis Kaldor.
Po przedstawieniu się wyszedł na górę do swojego pokoju.

Wszedł do głównego pokoju rozglądając się, zapamiętując wygląd i rozmieszczenie mebli. Szedł od okna do okna obserwując najbliższy teren. Przechodząc obok drzwi wyjściowych zauważył siedzącego tam wampira którego spotkał w gabinecie przewodniczącego tej szkoły. Uśmiechnął się i wyszedł.

Wszedł cicho do pomieszczenia. jak zwykle miał na sobie czarne, obcisłe ubrania. miał ze sobą 2 torby. były to jego bagaże. jedna, większa była przewieszona przez jego ramię. drugą trzymał w ręce. miał nadzieję, że obejdzie się bez powitania jednak zauważył w pomieszczeniu jakieś osoby.

Do pomieszczenia wszedł kolejny uczeń. Rozpoznał w nim syna jednego ze szlacheckich rodów. Ten dzień pełen był powitań nowych członków tej społeczności. Miał nadzieję, że nikt nie będzie dla niego specjalnym ciężarem...
-Witaj w dormitorium klasy nocnej. - powitał go.

obejrzał osobę, która go powitała. wiedział, że to Kuran Kaname. choć nigdy z nim nie rozmawiał wiedział kim on jest. postanowił okazać szacunek ale również zachować dystans. skłonił się
-Witam.
powiedział tylko.

Kuran przyglądał się przez chwilę nowo przybyłemu.
-Twój pokój, tak jak pokoje innych, znajduje się na piętrze. - powiedział - Jeśli masz pytania, pytaj.
Usiadł na fotelu i zamilkł. Zastanawiał się, jak sprawować się będą nowe nabytki akademii.

stanął wyprostowany. jego twarz nie wyrażała żadnych uczuć
-jest tylko jedna sprawa, którą chciałbym omówić...
powiedział spokojnym głosem
-chciałbym wiedzieć jakie są nasze prawa i obowiązki... co właściwie musimy tu robić...a czego nam nie wolno..?

-Obowiązki? - zapytał Kaname - Nauka... na razie. Co do praw, to nie ma specjalnych granic. Jedyna zasada, której należy przestrzegać, to ta, że nie atakujemy ludzi i nie pijemy ich krwi. W swoim pokoju znajdziesz czarne pudełko pełne pastylek, które będą stanowic twoja nową dietę.

-świetnie- skłonił się- czy pozwolisz, że teraz tam pójdę?
zapytał grzecznie i wyprostował się. patrzył na przewodniczącego.

-Czuj się jak u siebie. - powiedział - W końcu to twój nowy dom, przynajmniej najakiś czas.
Potem pogrążył się w swoich myślach.

milczał. ukłonił się tylko. był pełen szacunku dla przewodniczącego. po kilku sekundach odszedł szukać swojego pokoju.
[ZT]

Wlazł do owej głównej hali jak zawsze wokół swojej niezwykle skromnej osoby robiąc niezmierny hałas. Powodem owego zwrócenia na siebie uwagi okazała się sporych rozmiarów torba o dziwo pomimo traktowania idealnie biała. Chłopak miał poczochrane włosy i właściwie niemal każdy przeciwstawiał się sile grawitacji. Zapewne fryzura była związana z przebojami dotargania torby aż tutaj. Jedynym przedmiotem, którego nie ciągnął po ziemi i nie traktował w tak okrutny sposób okazał się futerał na skrzypce.
- Tragarzy, ”major domusów” nie macie? – fuknął sobie pod nosem, bo on jest naprawdę rozpieszczony i do noszenia czegokolwiek poza koroną nie przywykł. Westchnął ciężko i zrezygnowany usadził tyłek na jednej z walizek. Na kolanie oparł ugięty łokieć, na dłoni podbródek i obrażony na cały świat wydął usteczka. On musiał o tym wszystkim poinformować, jak to mu źle i ciężko – Sprzątaczek też pewnie nie macie... - westchnął zrezygnowany, oczywiście głośno. On nawet nie ma, do kogo pyska otworzyć, bo tam jakiś samotny myśliciel mu się trafił.


W końcu znudzony siedzeniem i patrzeniem w ścianę wstał. Oczywiście w myślach zdołał już powyklinać na cały świat, na swoje nieszczęście, na to, że jak coś może pójść źle to zawsze pójdzie. Zabrał walizki z ziemi i dotargał je do swojego pokoiku. Mamrocząc coś tam pod nosem z frustracją.

Nat w końcu znudzony zwiedzaniem usiadł w głównym holu, z fajkiem w ustach. A że po drodze zdobył ogień to się postarał odpalić owego papierosa. A ze z niego raczej nieudolna i niemądra istota to już po chwili nie dość, że pewnie poparzył sobie palce to jeszcze zaczął się krztusić dymem. Wywalił cholerstwo przez okno i się niemiłosiernie skrzywił - Fu - wyraził swoje niezadowolenie i zaczął dmuchać na biedne paluszki ze zbolałą miną. Rozejrzał się dookoła szukając czegoś ciekawego, kogoś ciekawego...- Nudzę się - mruknął w stronę powietrza i zapewne ma nadzieje, że mu jednak nie powietrze, ale ktoś inny odpowie. On wiedział, że szkoły to nie jest ciekawe miejsce, ale nie, że to do tego stopnia

Wszedł i skierował się w stronę fotela. Usiadł, zamknął oczy i odetchnął. Siedział zrelaksowany przez chwile czekając aż coś się wydarzy.

Weszła niepewnie trzymając w dłoni małą niezdarnie uszytą laleczke przypominającą laleczke Vodoo. Widząc nieznajomych uśmiechnęła się słabo i przystanęła.
-Witam. - mruknęła cicho Amanda i rozejrzała się całym holu głównym.
"Myślałam, że będzie gorzej..." , pomyślała sobie.

Zerknął na dziewczynę i pomachał jej wolną ręką tak w ramach cześć. Po czym dalej siedzi rozwalony na całą kanapę i obserwuje przestrzeń przed sobą z uczoną, a jednak bardziej znudzoną miną. Właściwie to kombinował, co by tu, komu zrobić, bo on nadal wychodzi z założenia, że jest bardzo nudno. Spojrzał na faceta, którego obrzucił mianem samotnego myśliciela i tu już w ogóle pokręcił głową załamany. Wstał niechętnie i leniwie z kanapy stwierdzając, że chociaż tą nową sobie pozna. Może okaże się bardziej rozmowna od Ryu i nie będzie miała nałogów. Czyli odpowiedniejsze towarzystwo.

-> Pokój Amandy

wszedł do budynku powoli i spokojnie. jego postawa nie wskazywała na to, że przed chwilą pokonał łącznie spory dystans. spokojnie podszedł do fotela i dostojnie na nim usiadł.

Weszła do Hali.
"Pójść się przejść czy iść do pokoju?" , zapytała siebie w myślach.
Westchnęła cicho. Rozpuściła włosy, przewierzbiła je, a gumki do włosów schowała w kieszeni. Zostawiła Nata i wyszła bez słowa, a przy okazji schowała krzyż pod bluzkę.