Gabinet Dyrektora

Tutaj rezyduje dyrektor akademii - Cross Kaien.

Dyrektor Cross siedział zamyślony w swoim gabinecie. Oczekiwał pojawienia się nowych uczniów w swojej akademi. Był ciekaw, jakiego pokroju ludzie, lub też wampiry, to będą. Ktoś zapukał do drzwi.
-Proszę. - powiedział, spodziewając się ujrzeć w nich pierwszego z nowych uczniów.

Nacisnął na klamkę i mocnym ruchem otworzył drzwi. Wszedł do środka, obrzucając dyrektora lodowatym spojrzeniem. Przez chwilę na jego twarzy pojawił się wyraz pogardy. Miał być uczniem w tym miejscu, wypełnionym po brzegi pokarmem, którego nie było mu wolno ruszyć.
-Jestem Domon Kasshu. - powiedział po chwili - Mam zostać członkiem nocnej klasy w twojej... szkole.
Nie usłyszał żadnej odpowiedzi, a dyrektor jedynie gestem nakazał mu usiąść na jednym z foteli. Prawdopodobnie mieli wspólnie czekać na kolejnych uczniów. Poczół, że dyrektor często będzie irytował go w podobny sposób.

Podszedł do drzwi gdzie zatrzymał się i zamknął oczy. To co miał zamiar zrobić miało mieć wpływ na dalszą część jego egzystencji. Uśmiechnął się wspominając wydarzenia które go zmusiły do przyjścia. W końcu zapukał i nie czekając na pozwolenie nacisnął klamkę i wszedł do środka. Spostrzegł człowieka siedzącego za biurkiem i wampira. Poznał go od razu, po zimnym spojrzeniu i bezczelnym uśmieszku.
- Witam, nazywam się Regis Kaldor i przybywam by być tu studentem.
Przesunął sie na bok i oparł o ścianę.

Legumir wraz z chłopakiem dotarli jakoś do tego Gabinetu. Po drodze musieli pytać o drogę przechodniów, no cóż "Koniec języka za przewodnika" jak to mówią.
Zapukał krótko, po czym wszedł. Było już tam dwóch innych ludzi. Wyglądali dziwnie, napewno byli to wampiry. Legumir powstrzymał się od złapania za miecz i wychlastania ich.

- Witam. Jestem Legumir Blade, mieliśmy się spotkać... - nie chciał mówić że jest łowcą przy Wampirach.

Cały czas szedł za Legumirem, mimo tego ze błądzili po tej szkole z twarzy chłopaka ani na chwile nie znikł widniejący na niej uśmiech. W końcu po pewnym czasie znaleźli się w gabinecie.
- Nazywam się Ufo Borne witam.- powiedział spokojnym tonem chwile po tym usiadł w fotelu.

Wpadł do pomieszczenia i spojrzał na zebranych z niemałym zdziwieniem. Co za banda dziwaków... Gdzie ja trafiłem? Torba osunęła się mu z ramienia, więc podciągnął ją, odchrząknął i uśmiechnął się jak najmilej potrafił.
-To ja może przyjdę później?

-Wszyscy dobrze trafiliście. - powiedział dyrektor w końcu zabierając głos - Cieszę się, że mamy tylu nowych uczniów. Liczę, że wykarzecie się na polu edukacji i zyskacie wielu przyjaciół. Kto wie, może macie również inne, ukryte umiejętności.
Tu rzucił znaczące spojrzenie dwójce Łowców.
-W każdym razie, jeśli macie jakieś pytania, pytajcie teraz. Wkrótce pojawią się osoby, które odprowadzą was do nowych dormitoriów. Yuji, Ufo i Legumir zostana przydzieleni do klasy dziennej, natomiast Domon i Regis do klasy nocnej.
Zamilkł czekajac na pytania nowych uczniów.

W pierwszej chwili zdziwił się, że dyrektor go zna. Musiał czytać jego podanie, które złożył jego przygłupawy wujek. Zawsze w takich rzeczach jest zdjęcie i te inne Top Secret, które nigdy nie powinny być ujawniane. Zdziwił go też ten podział na Dzienne i Nocne, ale nie miał żadnych pytań. Przynajmniej na razie. Z jakiegoś powodu, tylko on sam wydawał się normalny. Nie wiedział czemu, ale patrząc na te wszystkie osoby... Spojrzał na ubranego na czarno. Ile Ty masz lat? Nie spytał jednak, bo wyglądał na takiego, co mógłby mu ukręcić łeb i to bez wahania. Dyrektor zaś... Sam w sobie był dziwny i jakiś nienormalny. Spojrzał na Domona, a przez jego plecy przewiał chłodny wiaterek Wieje chłodem ten opierający się o ścianę. Nie bądź taki Dziki Bill Tylko ten drugi chłopak siedzący w fotelu wyglądał w miarę normalnie. Ale cóż pozory mogą mylić.

Nie miał żadnych pytań, przynajmniej na razie gdy reszta „uczniów” siedziała w tym samym pokoju. Miał nadzieje ze niedługo dowiedzą się szczegółów ich pobytu w tej uczelni. Tym czasem odpowiedział dyrektorowi.
- Nie mam żadnych pytań, wszystko wydaje się być dla mnie zrozumiałe.

Domon tylko spojrzał po wszystkich obecnych i prychnął pogardliwie. Szkoła dla ludzi i wampirów, dyrektor musiał być głupcem, jeśli uważał taką rzecz z możliwą. Dwóch z nowych uczniów przykuło jego uwagę.
-Nie wyglądają na zwykłe, ludzkie szczenięta. - pomyślał.
Wzruszył ramionami na znak, że nie ma żadnych pytań.

Legumir wysłuchał swój dyrektora. Nie zdziwił go podział na klasy dzienne i nocne, bo sam mógł poznać że Ci dwaj mogą być wampirami. Zastanowił go jednak fakt wyszczególnienia ich o szczególnych umiejętnościach. Może ta szkoła miała pokazać im co naprawdę potrafią, a może dyrektor miał na myśli, że ich umiejętności są na tyle wysokie by ochraniać uczniów przed wampirami. Tylko jak oni to zrobią. Dużo osób uczęszcza do szkoły, i zapewne wielu z nich udaje się w nocy na wieczorne spacery, wtedy raczej nie będzie się mogło dopilnować wszystkich i każdego z osobna, być ich cieniem w powrocie do domu... Tak samo jak Borne nie miał żadnych pytań.

- Ja tak samo nie mam żadnych pytań. Oczekuję, że reszte szczegółów omuwimy sobie później, na osobności.

Spojrzał na Borne'a, który także nie miał nic do powiedzenia w tej sprawie. Legumir zastanawiał się, czy wie i ma pojęcie w jakiej sytuacji się teraz znajduje. Czy wszystko rozumie? Będzie musiał wykazać się nielada umiejętnościami, tak jak Legumir by móc zaprowadzić tutaj ład i porządek.

- A teraz pozwólcie, że pójdę się odświeżyć. - "Nie mogę znieść tego ohydnego wampirzego odoru. Nie wiem jak tu wytrzymam." - dodał w myślach, po czym odwrócił się, nacisnął klamkę i pchnął drzwi. Wyszedł na korytarz.

Z uśmiechem patrzył na nowo przybyłych. "Ciekawe jak smakują, może znajdzie się okazja..." Z tych rozmyślań wyrwał go człowiek mający być dyrektorem tego dziwactwa. Po jego słowach rzekł krótko.
- W takim razie ja pójdę.
Nie podobał mu się szczególnie jeden z ludzi, ten z mieczem na plecach. "Wygląda jak przygłup i zwraca zbytnią uwagę."
Wyszedł.

Regisa w drzwiach zatrzymała postać w białym uniformie. Od postaci chłopaka biła pewność siebie... jakaś dziwna moc.
-Nie spiesz się tak. - powiedział cichym głosem i zwrócił się do dyrektora - Przybyłem po nowych uczniów.
W jego głosie nie dało się wyczuć uniżenia czy służalczości. Traktował dyrektora najwyżej jak równego sobie. Jego wzrok padł na Regisie i Domonie.
-Jestem Kaname Kuran, przewodniczący nocnej klasy. Chodźcie ze mną.
Odwrócił się i wyszedł, traktując innych jak powietrze.

Kiedy do pomieszczenia wszedł chłopak, który przedstawił się jako Kaname Kuran, oczy Domona rozszeżyły się lekko a w kąciku ust zagościł uśmiech.
-Koniec końców warto było tu przyjechać... - pomyślał.
Wstał z fotela i przeciągnął się. Nie spojrzał na rzadnego z obecnych w gabinecie, nie powiedział nawet "do widzenia" dyrektorowi. Przechodząc obok Regisa warknął.
-Rusz się! Nie mamy całego dnia.
Wyszedł z gabinetu udając się za przewodniczącym.

W stronę gabinetu kierowała się dziewczyna w ciemnym uniformie z opaską prefekta na ramieniu. Będąc blisko gabinetu zauważyła Kaname. Przez chwile na niego patrzyła po czym kierowała się dalej swoją stroną i weszła do gabinetu. Poza dyrektorem zauważyła inne obecne osoby. Zwróciła się zatem do Dyrektora.
- Witam... dowiedziałam się że przybyli nowi uczniowie na dzienne zajęcia, więc przyszłam by ich zaprowadzić do ich dormitorium... - spojrzała na obecnych i przedstawiła się.
- Jestem Yuki Cross.

Jacy mili... Przeszło mu przez głowę, kiedy tak wychodzili. Kiedy przyszła jakaś dziewczyna, uśmiechnął się. Ktoś normalny! Skłonił się pół, jak to go uczono. Mógłby ucałować w rękę i tak dalej, ale przywitanie było ze wszystkimi więc nie wypadało.
-Yuji Kamisaka, miło mi.
No i rzeczywiście było mu miło. Pierwsza napotkana dziewczyna, okazała się normalna. To dobry znak!

Warknął na bezczelne słowa Domona. Spojrzał jeszcze raz na wszystkich i wyszedł. Tuż za drzwiami minął kolejną dziewczynę. Mruknął coś pod nosem i ruszył za Domonem.

Spojrzał na dziewczynę która najprawdopodobniej przyszła zaprowadzić ich do kwater mieszkalnych. Ufo wstał od razu, zarzucił na siebie swój pokrowiec na plecy podszedł do dziewczyny.
- Ufo Borne miło mi- powiedział po chwili machnął ręką na powitanie.

Słysząc jakieś rozmowy w gabinecie dyrektora wszedł.Rozejrzał się po obecnych tam ludziach i się uśmiechnął
- Miło mi was wszystkich poznać.Jestem Senri Ichijou.
Następnie spojrzał się na dyrektora.
- Chyba się nie spóźniłem - rzekł trochę niepewnie a na jego twarzy cały czas gościł uśmiech.

Obserwował cały czas wychodzących uczniów klasy nocnej. Miał już pewność, że są to wampiry.
Gdy przyszła dziewczyna przewodnicząca klasie dziennej nie zmienił swej postawy, tylko lekko się ukłonił nawet nie przedstawiając się. Od razu ruszy za nią do swojej kwatery.

W gabinecie zrobiło się drobne zamieszanie. Mimo, że przewodniczący Nocnej Klasy zabrał już swoich uczniów, to okazało się, że nie wszyscy przybyli na czas.
-Senri-kun... - zaczął dyrektor - Wygląda na to, że przewodniczący nieco się pospieszył... Głupia sprawa, chyba będziesz musiał sam udać się do dormitorium, może uda ci się ich dogonić...
Podszedł do nowego ucznia i po cicho wytłumaczył mu jak dostać się do odpowiedniego dormitorium.
-Mam nadzieję, że dasz sobie radę. Jeśli nie, to spytaj któregoś z uczniów, wskażą ci drogę do bramy.

Podrapał się z tyłu po głowie gdy dowiedział się ,że przewodniczący zabrał już uczniów.Następnie wysłuchał tego jak ma trafić do akademika.
- Niech się pan dyrektor nie martwi.Napewno sobie poradzę - rzekł z uśmiechem.Skłonił się lekko i ruszył w kierunku wyjścia.Przechodząc obok jednego z innych uczniów (Legumir) spojrzał się na niego przez chwilę po czym opuścił gabinet.

Yuki przywitała każdego krótkim ukłonem i z lekkim uśmiechem na twarzy. Zauważyła również nowego ucznia, który widocznie został przydzielony na nocne zajęcia. Gdy tamten wyszedł zwróciła się do obecnych:
- Więc chodźcie za mną. Zaprowadzę Was do waszego dormitorium.
Po tych słowach skierowała się do drzwi i opuściła gabinet.
Zerknęła czasem za siebie sprawdzając czy idą za nią.

Spojrzał ostatnio raz, na dyrektora i skłonił się mu lekko. No cóż, jakoś zachowywać się musi. Po chwili szedł już za dziewczyną, starając się trzymać lekki dystans od tamtych dwóch. Nawet jeśli jeden z nich wyglądał normalnie, to coś mu mówiło, że taki nie był. A on ufał swojej intuicji.