Przed budynkiem

Domon wyszedł przed budynek dormitorium. Przysiadł na schodkach, prowadzących do głównego wejścia. W dłoni miał nowy kieliszek, wypełniny czerwoną cieczą. Koniec końców trzeba się było do tego przyzwyczaić.
Rozpoczął pierwszy etap swojej "gry". Teraz, na powietrzu, przed swoim tymczasowym "domem", czekał...

Stanął za siedzącym. Zamknął oczy wsłuchując się w otoczenie. Nie usłyszał niczego co mogłoby wskazywać na obecność niepożądanej osoby.
- Piękna noc.
Powiedział ciekawy czy wampir podchwyci rozmowę.

Domon spojrzał w niebo i wypił kolejny łyk płynu.
-Światła z budynku biją za jasno... - odpowiedział mu - Nie widać gwiazd.
Mówił teraz spokojnym, głębokim głosem, zupełnie innym od tego, jakim zwracał się do Regisa na początku. Nie mógł teraz zniechęcać do siebie ludzi,a wręcz przeciwnie, przeciągnąć jak najwięcej na swoją stronę.
-Co myślisz o świecie, w którym przyszło ci żyć? - zapytał niespodziewanie.

Regis zaśmiał się głośno.
- Pozorny ład, a tak naprawdę panuje chaos. Jest pięknie.
Po chwili sam zadał pytanie.
- Jak myślisz, kiedy ta szkoła się rozpadnie?

- Jeśli Kaname-sempai nie będzie chciał rozpadnięcia się tej szkoły to ten fakt się nie wydarzy.Kuran Kaname zapewnia spokój temu miejscu.
Usłyszeli głos za sobą.Senri zrobił kilka kroków i stanął przed nimi.
- A jeśli Kuran Kaname tego chcę to wszyscy musimy wypełniać jego wolę - dokończył to co zaczął wcześniej.

Usta Domona wykrzywiły się w złośliwym uśmiechu.
-Jeśli Kaname czegoś chce, to owszem, musicie wypełnić jego wolę, wy, nie ja. - powiedział - Ja jestem mu równy, nie muszę słuchać jego rozkazów i wy też nie. To kwestia wyboru między nim, a mną.
Zakręciłlekko kieliszkiem przypatrując się czerwonej cieczy.
-Wiecie co widzę kiedy patrzę na to miejsce, na Kaname, na ten... pokarm? Widzę upadek naszej rasy, poniżenie i uzależnienie od tych, którzy powinni drżeć na samą myśl o spotkaniu z nami. Widzę marnotrastwo siły i chory ład utworzony przez zgraję idiotów...
Czekał, był ciekawy ich reakcji.

Patrzył na przybyłego jakby ze zdziwieniem.
- Ja tu widzę szansę. Nie dla pokoju, tylko dla mnie. Wybierać między wami dwoma? Wolę wybrać siebie.
Popatrzył na przybyłego czekając na jego odpowiedź.

- Oboje się mylicie - zaczął spokojnie po czym podniósł ton.
- Nie jesteś równy Kaname ponieważ to on pochodzi z rodu przywódców a nie ty - rzekł najpierw do Domona a następnie powiedział do Regisa:
- A ty powinieneś wiedzieć gdzie jest twoje miejsce w szeregu.
Po chwili dodał:
- Jeżeli będziecie knuć coś przeciwnko Kaname-sempai powiem mu o tym.

-Nie muszę nic robić przeciwko niemu. - warknął zirytowany Domon - Jego idiotyczne idee same przyniosą mu koniec. I ty także się mylisz...
Wstał i wyprostował się. Kieliszek pękł w jego zaciśniętej dłoni. Jego oczy zapłonęły krwawą czerwienią. Jego widok mógł wyglądać conajmniej przytłaczająco (Umiejętność - Mistrz).
-Jestem Wampirem Czystej Krwi, tak jak twój kochany Kaname. Nie wiążą mnie niczyje rozkazy, bo to ja jestem tym, który je wydaje. Jeśli myślisz, że jestem tu dla własnej przyjemności czy korzyści, to się mylisz. Męczę się tu tylko po to, żeby dumna i silna niegdyś rasa nie była psem na smyczy ludzi. Jeśli Kaname odpowiada taka sytuacja, jego sprawa. Ja nie pozwolę na takie upodlenie. Sam jednak tego nie dokonam... - jego ton zelżał - Potrzebuję osób, które za mną pójdą, z których będzie jakiś pożytek, odpowiedzcie mi więc.
Spojrzał najpierw na tego, który tak ochoczo wyrażał chęć doniesienia na niego Kaname.
-Z góry proszę cię, żebyś udzielił odpowiedzi, a nie wdawał się w dysputę na temat hierarchi w tym miejscu. Jeśli teraz moja postawa wyda ci się nie do zaakceptowania, to uwierz mi, z czasem zobaczysz czyja jest racja. A teraz do problemu, zapomnijmy przez chwilę o obecnych realiach: Ty i Kaname zostaliście pojmani przez oddział, umówmy się że przerastający was siłą i liczebnością, Łowców. Zostajecie oskarżeni o zmasakrowanie w głodzie krwi ogromnej liczby mieszkańców okolicznego miasta, nie posiadają jednak dostatecznych dowodów, aby postawić wam konkretne zarzuty. W końcu decydują się przedstawić wam tę samą ofertę: Jeśli jeden będzie zeznawać przeciwko drugiemu , a drugi będzie milczeć, to zeznający wyjdzie na wolność, a milczący zostanie zabity. Jeśli obaj będziecie milczeć, to Wampir Czystej Krwi zostnie uwolniony, a ty zabity dla przykładu. Jeśli obaj zaczniecie zeznawać, to obaj stracicie życie. Podejmujesz decyzje niezależnie, nie znając decyzji Kaname. Jak postąpisz?
Po chwili zwrócił się do Regisa.
-Dla ciebie mam szaradę nieco bardziej... zabawną. Przyjmijmy na chwilę, że jesteś Wampirem Czystej Krwi. Od wielu dni nie piłeś krwi, ani tego nędznego płynu... Nie jesteś też w stanie skontaktować się z żadnym członkiem Rady, a okolica wydaje się byc zamieszkana jedynie przez ludzi. Jednym słowem, jesteś przyparty do muru. Co zrobisz? Umrzesz z głodu, zabijesz pierwszego napotkanego człowieka, wypijając całą jego krew, napadniesz na pierwszego napotkanego człowieka i wypijesz tyle jego krwi, ile ci potrzeba, a następnie porzucisz go na śmierć lub przemianę w Poziom E, czy też postąpisz jak w poprzednim przypadku, z tą różnicą jednak, że nie licząc się z jego wolą, dasz mu później wypić swoją krew, przeistaczając go w takiego wampira, jakim jesteś ty w tym świecie?
Czekał na ich odpowiedź.

OOC: Jesteście w miejscu, w którym możecie zdobyć exp w ilości od 0-100. Nie można stwierdzić, że któraś odpowiedź jest poprawna. Chodzi jedynie o uzasadnienie.

"Miejsce w szeregu, co za głupota." Mimo tych myśli z uwagą wysłuchał Domona. Wiedział do czego on zmierza i nie chciał marnować swojej szansy.
- Co bym zrobił? Na pewno nie zdechł z głody, zbyt cenie sobie moje życie. Ludzie, oni są tylko pożywieniem. Więc na pewno bym jakiegoś wypił. Jeżeli byłby to młody, silny wiejski głupek pewnie bym go przemienił, takiego łatwo by było kontrolować. Na pewno nie pozwoliłbym mu się zamienić w poziom E, to gówno nie powinno chodzić po ziemi. Każdego innego bym wypił do końca, by mieć pewność że nie wrócą. Ktoś inteligentny mógłby być dla mnie zagrożeniem, a nasza potęga nie zależy od ilości, jak w przypadku ludzi.
Przerwał na chwilę.
- Jednak wiesz dobrze że nigdy nie będę miał okazji przeżyć takiej sytuacji. Nie jestem czystej krwi...

Już teraz wiedział ,że Regisa będzie trzeba nauczyć paru podstawowych "kwestii".Jako zwykły wampir powinien wiedzieć ,że podlega wszystkim ,którzy są w hierarchii nad nim.
- Po pierwsze łowcy mieliby bardzo małe szanse by schwytać Kaname ale pomińmy ten fakt.Więc oczywiście milczałbym.Dlatego ,że wtedy miałbym pewność ,że jakąkolwiek decyzję nie podjąłby Kaname to i tak zostałby uwolniony a moje życie i tak jest mniej warte niż Wampira Czystej Krwii.Poza tym gdybym zdecydował się wydać Kaname wtedy okryłbym siebie i cały mój ród hańbą.Więc powtórze jeszcze raz ,że milczałbym.
Po swojej wypowiedzi spojrzał na Domona.

-Z pewnością. - zaczął Domon - Łowcy nie zdołali by nawet tknąć Kaname. Dlatego i dla ciebie i dla Regisa, przedstawiłem sytuacje czysto hipotetyczne, i przyznam szczerze, że wasze odpowiedzi są dokładnie takie, jakich się spodziewałem.
Zwrócił się do Regisa.
-Widzę, że zgadzamy się w tej kwestii, udzieliłbym identycznej odpowiedzi i dlatego chciałbym cię widzieć u swojego boku. To prawda, nigdy nie będziesz Wampirem Czystej Krwi, a utarte konwenanse nie dopuszczą cię do władzy. Jednak nowy porządek przyniesie dumę i moc takim jak ty, którzy kroczą z podniesioną głową, niepokorni wobec innych, świadomi praw, jakie daje im siła, w której przywileje nie płyną z tego jak ktoś się narodził, a jakie zasługi wypełnił.
Jego twarz nabrała łagodnego wyglądu, nie pasującego do jego wcześinejszego zachowania. Zdecydowanie można było stwierdzić, że jest przeciwieństwem Kurana Kaname. W końcu powiedział.
-Problem, który przed tobą postawiłem, ludzie nazywają Dylematem Więźnia. - słowa skierował do Senriego - Oczywiście zmodyfikowałem go nieco do naszych potrzeb. Lojalność, nawet za cenę własnego życia... To cecha, o której wielu już dzisiaj zapomniało. Ochrona za wszelką cenę osobnika Czystej Krwi zdaje się być więc jedynym słusznym rozwiązaniem, nawet jeśli nie zgadza się to z twoim sumieniem. I dla takich jak ty znajdzie się zaszczytne miejsce w nowym porządku...
Zawiesił na chwilę głos i spojrzał w niebo. Chciał, aby ta chwila wydała im się niesamowicie ważna, a jednocześnie ulotna i jedyna, niepowtarzalna (ponownie umiejętność - Mistrz).
-Zapytam was więc... Czy staniecie przy mnie? Czy staniecie u mego boku i stworzycie świat, w którym wampiry zajmą należną sobie pozycję? Mimo że jestem Czystej Krwi, pytam was teraz. Chcę aby inni szli za mną z wolnej woli, a nie pod przymusem...

OOC: Po 60 exp. dla obu panów.

Regis cały czas zastanawiał się co takiego jest w tym wampirze że jest się takim uległym. W tym momencie Regis wiedział że nie zdołałby go zaatakować, nawet gdyby chciał. Zamknął oczy i zacisnął szczękę oraz dłonie, tak że krew z pomiędzy palców popłynęła. W końcu otworzył oczy i spojrzał na Domona całkowicie uspokojony.
- To co mówisz jest piękne, aż nadto piękne lecz pójdę za tobą, tak długo jak będzie mi się to opłacało.
Po tych słowach wyciągną rękę do uściśnięcia.

Czuł się dziwnie tak jakby do końca nie był sobą.Miał dziwną chęć przyłączenia się do Domona choć gdzieś w głębi siebie nie chciał tego robić.Stał w milczeniu zmagając się ze sobą.Spojrzał na Domona miał wrażenie ,że jakoś na niego oddziałowywuje.
- Nie.....- odpowiedział z wielkim trudem i dodał z takim samym trudem - Stanę u boku Kaname.
Po tym jak wypowiedział to zdanie wyraźnie odetchnął.Chyba tylko to ,że jego rodzice od zawsze wpajali mu ,że powinien wspierać ród Kuran dało mu siłę by tak odpowiedział.

Skinął głową. Regis wyrażał chęć przystąpienia do jego wizji, co do drugiego wampira, odpowiedź nie była zaskoczeniem.
-Tak zdecydowałeś. - powiedział - Obyś tej decyzji nie żałował.
Obrócił się w stronę Regisa i uścisnął jego spływającą krwią dłoń. Spojrzał na czerwoną, życiodajna ciecz, która przeniosła się na jego dłoń. Przyłożył swoją dłoń do ust i zlizał krew.
-Chodźmy więc, mój nowy towarzyszu. Czas głosić słowo...
Ruszył w stronę głównych terenów szkoły.

Regis spojrzał jeszcze raz na drugiego wampira, podrapał się po głowie i poszedł za Domonem.

wyszedł sobie przed budynek. pogapił się w nocne niebo. po chwili wyjął z kieszeni papierosa i wsadził go niezapalonego do ust. oparł się o ścianę budynku.

Przechodząc obok mężczyzny przystanął. Zmrużył groźnie złote oczy i stanął na palcach. Tak żeby go nie dotknąć wyrwał mu papierosa z ust – Niezdrowo Ryu – stwierdził z przekonaniem i niezłomną pewnością, że wszyscy powinni być mu wdzięczny, że im pomaga walczyć z nałogiem. Co z tego, że zapewne mają paczkę i zapalą drugiego? On się starał tak? A to, że inni są nieodpowiedzialni go nie dotyczy. Wsunął ćmika do ust i po chwili przystaną, bo zapomniał zapytać chłopaka o to czy ma ogień. A co tam... popyta innych. I dalej sobie spokojnie poszedł jak gdyby nigdy nic się nie stało. Oczywiście poszukuje kolejnych ofiar dla swojej męczącej, wygadanej osoby z tendencją do podkładania szpilek pod dupy.

zacisnął mocno pięści. chciał się rzucić na chłopaka. pokazała się pulsująca żyłka na jego czole. wyjął kolejnego papierosa i ponownie go nie zapalił... on nie miał nałogu...
by uniknąć towarzystwa odszedł

przylazł ze strony dormitorium dziennego. oparł się o mur i wyjął z kieszeni piersiówkę. odkręcił i zaczął pić. uznał, że wystarczy i zaczął biec dalej.
[Las->]

Stanęła i wpatrywała się bezcelowo w budynek. Zawsze była ciekawa czy to prawda że w tym akademiku mieszkają wampiry i dlatego chodzą na nocne zajęcia. Nie żeby wtykała noc w nie swoje sprawy ale jak to człowiek - ciekawość.. czysta ciekawość. Stojąc jeszcze przez chwilę podążyła ku wejściu. będzie co ma być..